در زندگی ام
به هیچ کس ... خیانت نکردم
جز خودم!!!
وفای به او
خیانت به خودم بود
باطن وسیرت واقعی مردم رادرزمان بدبختیشان می توان شناخت. .
***********************************
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم . . .
***************************************
دوست آن است که شما را قادر سازد، در هنگام روز، ستارگان را ببینید
****************************
زیباترین چیزهای دنیا را نمی توان با چشم دید و با دست لمس کرد باید آنها را با دل احساس کرد .
*****************************
من در انتظار بهترین پیام نیستم
من در انتظار پیامی از بهترینم ، بهترینم . . .
**********************************
مهربان ترین قلبها متعلق به کسانی است که با محبت ، دیگران را یاد میکنند . . .
تمام عمر با احساس یک گرسنگی عظیم یا یک تشنگی ژرف برای بدست آوردن چیزی می زیستم که نمی دانستم چیست؟
عشق؟!
عشق حقیقی بدان مفهوم است که تمامی آنچه راداری به محبوب ببخشی چنان که هیچ چیز برای خودت باقی نماند.
عشق کششی است که عناصر وارکان جهان را به هم پیوند میدهد.
طبایع جز کشش کاری ندارند/حکیمان این کشش راعشق خوانند/گر اندیشه کنی از راه بینش/به عشق است ایستاده آفرینش.
در رخ لیلی نمودم خویش را /سوختم مجنون خام اندیش را/می گریستم در دلش با درد دوست /اوگمان می کرد اشک چشم اوست!
من همان عشقم که در فرهاد بود/اونمی دانست وخود راذ می ستود/من همی کندم نه تیشه کوه را/عشق شیرین می کند اندوه را.
عشق:کوچک کردن دنیا به اندازه یک نفر وبزرگ کردن یک نفر به اندازه دنیا.
عشق شیریست قوی پنجه وبی باک که گوید/هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه من.
عشق قانونی است که تمامی قانونهای دیگر رادرخود خلاصه می کند.وفرمانی است در توجیه تمام فرمانهای دیگر.
بیستون راعشق کند و شهرتش فرهاد برد.
عشق را از ماهی ها بیاموزید که چه بی پایان آب را پرازبوسه های بی پاسح می کنند.
اگر بر تمام اسرار وتمام دانش ها آگاه باشم.اگر ایمانم چنان کامل باشد تا آنجا که کوهها را جابه جا کنم و عشق نداشته باشم. هیچم. اگر تمامی اموالم را میان فقرا تقسیم کنم واگر بدن خودرابه آتش بسپارم واما عشق نداشته باشم هیچ حاصلی در دستم نیست.
پیوند عشق حقیقی به مرگ گسسته نمی شود چه رسد به دوری.
هرچه را گفتند آخری دراد به غیر از حرف عشق/این همه گفتند واخر نیست این افسانه را.
بگذار تا شیطنت عشق چشمانت را به عرایانی خود بگشاید حتی اگر معنای ان به جز رنج وبدبختی نباشد اما کوری را هرگز به خاطر ارامش ان تحمل نکن.
عشق بهانه آغاز بود وانسان محکوم این واژه جرمش دوست داشتن.
روح پدرم شاد که می گفت به استاد/فرزند مرا عشق بیاموز دگر هیچ.
عشق بالی است که خداوند به انسان داده است تا با آن به سو
خسته ام
خسته ام، می فهمید؟
خسته از آمدن و رفتن و آوار شدن
خسته از حس غریبانۀ این تنهایی
بخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت
بخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغ
همۀ عمر دروغ
گفته ام من به شما
گفته ام
عاشق پروانه شدم؟
واله و مست شدم از ضربان دل گل؟
شمع را می فهمم؟
کذب محض است
دروغ است
دروغ
من چه میدانم از
حس پروانه شدن؟
من چه میدانم گل
عشق را میفهمد
یا فقط دلبریش را بلد است؟
من چه میدانم شمع
واپسین لحظۀ مرگ
حسرت زندگیش پروانست
یا هراسان شده از فاجعۀ نیست شدن؟
به خدا من همه را لاف زدم
بخدا من همۀ عمر به عشاق حسادت کردم
باختم من همۀ عمر دلم را
به سراب
باختم من همۀ عمر دلم را
به هراس تر یک بوسه
به لبهای خزان
بخدا لاف زدم
من نمی دانم عشق
رنگ سرخ است ؟
آبیست؟
یا که مهتاب هر شب
واقعاً مهتابیست؟
عشق را در طرف کودکیم
خواب دیدم یک بار
خواستم صادق و عاشق باشم
خواستم مست شقایق باشم
خواستم غرق شوم
در شط مهر و وفا
اما حیف
حس من کوچک بود
یا که شاید مغلوب
پیش زیبایی ها
بخدا خسته شدم
می شود قلب مرا عفو کنید؟
و رهایم بکنید
تا تراویدن از پنجره را درک کنم؟
تا دلم باز شود؟
خسته ام ، درک کنید
میروم زندگیم را بکنم
میروم مثل شما
پی احساس غریبم تا باز
شاید عاشق بشوم
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
خیانت
نويسنده: 